χαιτέτης

(chaetetes). Γένος ζώων που έχουν εκλείψει και ανήκε στην οικογένεια των χαιτετιδών τραπεζοειδών κνιδόζωων κοιλεντερωτών. Τα ζώα αυτά ζούσαν κατά αποικίες. Σχημάτιζαν όγκους που αποτελούνταν από λεπτούς πρισματικούς ομοειδείς σωλήνες χωρίς διαφράγματα ή με 1 ή 2 ραβδία που προεξείχαν. Απολιθωμένα λείψανά τους βρέθηκαν μέσα σε στρώματα από τη δεβόνια διάπλαση του παλαιοζωικού έως την κρητιδική του μεσοζωικού, ιδιαίτερα δε στη λιθανθρακοφόρο του παλαιοζωικού. Στην Ελλάδα βρέθηκαν τέτοια μέσα σε τριαδικά στρώματα στην Αμοργό και στην Πάρνηθα και μέσα σε ανωϊουρασικά αποθέματα στην Κρήτη και στη Μεσοελληνική αύλακα και σε κρητιδικά στρώματα στα νησιά Κάλυμνο και Χάλκη καθώς και στα Αραχωβίτικα καλύβια του Παρνασσού.

* * *

ο, Ν

(παλαιοντ.) απολιθωμένο γένος ανθοζώων, κοραλλιών, κοιλεντεροζώων, το οποίο ανήκει στην ομάδα τών τραπεζοειδών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. νεολατ. chaetetes, ανώμαλα σχηματισμένο από τη λ. χαίτη].